Zagraniczna homologacja ciężarowa - ważna w Polsce czy nie?

[Gość]

Również dzwoniłem do KIPu i uzyskałem taką samą informację. Tak więc przy imporcie indywidualnym należało by zastrzec warunek, że importer przyjmuje na siebie ryzyko dołączenia polskiej homologacji do importowanego samochodu, bez tego można wdepnąć na minę. Tylko czy jest to temat do załatwienia, ale Polska to kraj cudów, więc nie sądzę aby to był problem dla autobrokerów, w końcu z tego żyją.

[max]

Tak sobie myślę i dumam czy takie stanowisko MF jest zgodne z prawem unijnym, bo skoro producent posiada świadectwo homologacji na kraje Unii dopuszczające pojazd do ruchu jako pojazd ciężarowy to na jakiej podstawie w PL jest wymagana dodatkowa homologacja polskiego Ministra Transportu. Przecież taka homologacja to dokument strikte związany z klasyfikacją pojazdów, a nie czynnościami podatkowymi, więc skoro taki pojazd na podstawie takiej homologacji może być zarejestrowany w Unii i poruszać się po wszystkich krajach Unii jako pojazd ciężarowy, to przecież nie może być inaczej sklasyfikowany w Polsce a rejestracja takiego pojazdu w oczywisty sposób winna być dokonana wg. przeznaczenia na jakie została wystawiona homologacja producenta, czyli jako pojazd ciężarowy z kraju Unii, do której Polska przecież też należy nieprawdaż. W Polsce wygląda na to, że świadectwo homologacji pojazdu staje się dokumentem podatkowym a nie "technicznym" bo primo: pozwala organowi podatkowemu uniknąć obowiązku zwrotu nadpłaconego podatku, a po secundo: ministrowi finansów łatać dziurę budżetową dodatkową, nie mała przecież opłatą, ściąganą od importera za wydanie świadectwa homologacji.

Ciekawy jestem czy ktoś również nie zaskarży tego obwarowania do TSWE jako niezgodnego z prawem unijnym, ponieważ wynika z niego, że sprzedawca z terenu unii europejskiej ma utrudnione warunki w dostępie do odbiorcy w naszym kraju, co narusza prawa wolnej konkurencji.

[Gość]

Przecież jak przywożę z Niemiec ciężarowe Iveco to nikt w stacji kontroli pojazdów ani w przy rejestracji pojazdów nie woła ode mnie jakiejś polskiej homologacji wystawionej prze polskiego ministra.

[Maniek]

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1& ... s_strona=1

Ten link prowadzi do wyszukiwarki interpretacji i orzeczeń bez zwracania wyników.

[Gość]

Interpretacja z wyszukiwarki z powyższego linka:

Rodzaj dokumentu
informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego

Sygnatura
PP-1/443 2-41/108 929/122/04

Data
2004.02.09


Autor
Urząd Skarbowy Kraków-Stare Miasto

Temat
(Podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy) --> Podatek od towarów i usług --> Obniżenie podatku należnego

Słowa kluczowe
odliczenie podatku od towarów i usług
paliwo
samochód osobowy

Pytanie podatnika
Czy można odliczyć podatek naliczony z tytułu zakupu paliwa do samochodów osobowych?

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto działając na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w odpowiedzi na Pana pismo z dnia 08.02.2004 r. (uzupełnione w dniu: 20.02.2004 r.) uprzejmie informuje:

Zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Jak wynika z powyższego przepisu warunkiem koniecznym, uprawniającym podatników do dokonania odliczenia podatku naliczonego od zakupionych przez niego paliw silnikowych i oleju napędowego, jest zaliczenie samochodów, do których napędu służy to paliwo, do samochodów nie będących samochodami osobowymi. Jednocześnie należy pamiętać, iż w myśl § 10 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) o statusie danego samochodu decyduje wymagana dla tego rodzaju samochodów homologacja producenta lub importera.

Odpowiedzi udzielono w oparciu o stan prawny obowiązujący w dniu 10.03.2004 r.

[max]

Znalazłem ciekawą interpretację dotyczącą konieczności posiadania homologacji:

Źródło: Renomowana kancelaria doradztwa podatkowego:

http://www.ksplegal.pl/userfiles/Do%20o ... cja(1).pdf

[Gość]

Wg mnie wymóg posiadania "polskiej homologacji" to wymóg, który stosowany być powinien wyłącznie do pojazdów wprowadzanych do obrotu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Sprzedawca, w tym przypadku importer, wprowadza nowy nie zarejestrowany nigdzie wcześniej pojazd do użytku, i aby to czynić zgodnie z prawem musi posiadać homologację bądź to "osobową" lub "ciężarową".
Natomiast jeśli chodzi o pojazdy, które są nabywane przez użytkownika "końcowego" tzn. przysłowiowego Kowalskiego na terytorium innym niż RP czyli np. w Niemczech, nie są wprowadzane do użytku poprzez Polskę, wówczas dokumentem warunkującym klasyfikację pojazdu powinna być brana pod uwagę homologacja z kraju pochodzenia tzn. miejsca wystawienia faktury i dokonanego zakupu tj. wprowadzenia pojazdu do obrotu czyli w tym przypadku Niemcy . Czyli w tym przypadku pod uwagę winna być brana homologacja producenta. Moim zdaniem urzędy skarbowe niesłusznie wprowadzają w błąd, ponieważ jeśli samochód jest kupowany w Polsce wówczas oczywiście powinien być wymóg homologacji polskiej, jeśli natomiast auto jest kupowane na terenie innym niż RP to oczywistym być powinno, że homologacją właściwą powinna być homologacja obowiązująca w kraju sprzedaży samochodu.

Swoją drogą powinno wypowiedzieć się w tej kwestii MF, ponieważ interpretacje poszczególnych US są sprzeczne ze sobą.

[Tomasz Piotrowski]

W KIPie ci modzi ludzie co tam pracują sami się gubią w debilizmach polskich przepisów. Jeśli nie macie nic na piśmie to nie ma co sugerować się ich odpowiedziami.

[Michał Krupiński]

W KIPie ci modzi ludzie co tam pracują sami się gubią w debilizmach polskich przepisów. Jeśli nie macie nic na piśmie to nie ma co sugerować się ich odpowiedziami.

Żebyś wiedział... Mają kompletny śmietnik w głowie i mimo, że widać, że są w miarę kompetentni, to po prostu wszystko im się... nie będę kończył. To nie ich wina tylko przepisów. A nawet nie tyle przepisów co często widzimisię poszczególnych urzędników, z których wynikają różne interpretacje tych samych przepisów.

Słuchajcie, po Waszych wpisach spiąłem się i jeszcze raz zaatakowałem KIP tłumacząc co i jak... Chciałem przede wszystkim dociec z czego wynika rzekomy obowiązek posiadania polskiej homologacji. Przeszukałem ustawę o VAT z 1993 roku i z niej również (raczej) to nie wynika.
Trafiłem w KIPie na ogarniętą dziewczynę, która przeszukała co się dało i skontaktowała się z kim się dało i... uwaga!
Tym razem wyszło, że jednak takie auto jak "mysticowe" Q7 powinno uprawniać do skorzystania z pełnego odliczenia VAT.
Co więcej powinno uprawniać do pełnego odliczenia VAT każde auto, które spełnia warunki ładowności, jest ciężarowe (czytaj jest ciężarowe w kraju z którego pochodzi), a z różnych przyczyn nie ma takowej homologacji na terenie Polski.
Żeby nie być gołosłownym podaję numer interpretacji, którą mi podano oraz wklejam jej tekst:

Interpretacja indywidualna ILPP1/443-41/09-2/AI
EDIT: Jej tekst wklejam w następnym poście, bo się nie mieści.

[Michał Krupiński]

Istota interpretacji:
Czy Wnioskodawczyni jest uprawniona do odliczenia całego podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowego samochodu?


INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 6 stycznia 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 8 stycznia 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 9 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia samochodu ciężarowego -jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 8 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia samochodu ciężarowego.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z zaskarżeniem ustawy o VAT i wyrokiem ETS odnośnie odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabyć samochodów, Wnioskodawczyni prosi o interpretację podatkową odnośnie możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu ciężarowego (...) z USA. Przedmiotowy samochód posiada kratkę oraz ładowność 692 kg, został zakupiony z kraju spoza Unii Europejskiej i nie posiada wyciągu ze świadectwa homologacji. Główny importer samochodów na Polskę oświadczył, że takowej homologacji nie wyda. Auto zostało oclone (cło) w Niemczech, podatek VAT należny został opłacony w Polsce. Auto zostało zarejestrowane w kraju jako samochód ciężarowy. Auto zostało zakupione jako środek trwały. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy Wnioskodawczyni jest uprawniona do odliczenia całego podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowego samochodu...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z wyrokiem ETS jest uprawniona do odliczenia całego podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu ciężarowego - samochód posiada kratkę oraz ładowność powyżej 500 kg i jest zarejestrowany jako samochód ciężarowy.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357kg + n x 68kg

gdzie

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

N - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

* kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.


Jednocześnie art. 86 ust. 5 ww. ustawy stanowił, iż dopuszczalna ładowność oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Natomiast od nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. u. Nr 90, poz. 756), stosownie do nowego brzmienia przepisu art. 86 ust. 3, obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.


Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 cyt. ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
a) odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
b) oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.


Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 22 sierpnia 2005 r., spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1 - 4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. u. Nr 11, poz. 50 ze zm.) ograniczenie w prawie do odliczenia dotyczące samochodów osobowych zawarte było w art. 25 ust. 1 pkt 2, który posiadał treść: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika".

Jednocześnie zgodnie z przepisem § 10 ust. 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. u. Nr 27, poz. 268 ze zm.) obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r., podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Z powyższych przepisów nie wynika jednak, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji skutkował uznaniem pojazdu za samochód osobowy lub inny określony w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. - do 30 kwietnia 2004 r. oraz w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (obowiązujący w okresie od 1 maja 2004 r. do 21 sierpnia 2005 r.), co jednocześnie uniemożliwi odliczenie całości lub części podatku naliczonego. Istotne jest aby z homologacji wydanej dla danego samochodu wynikało jaka jest ładowność przedmiotowego samochodu i czy jest to typ samochodu, który uprawnia do odliczenia i w jakiej części.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. u. UE serii l Nr 347 str. 1 ze zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. u. UE serii l nr 145 str. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG, uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, w niektórych przypadkach rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zakupiła samochód ciężarowy z USA, który posiada kratkę oraz ładowność 692 kg (z kraju poza Unią Europejską), brak jest jednak wyciągu ze świadectwa homologacji. Główny importer samochodów na Polskę oświadczył, że takowej homologacji nie wyda. Auto zostało oclone (cło) w Niemczech, podatek VAT należny został opłacony w Polsce. Auto zostało zarejestrowane w kraju jako samochód ciężarowy. Auto zostało zakupione jako środek trwały. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT.

Wskazany przez podatnika samochód posiada ładowność wynikającą z dowodu rejestracyjnego większą niż wskazana w ww. art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. jak i mniejszą niż wyliczona wzorem (dla 5 miejsc siedzących wraz z kierowcą) określonym w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w brzmieniu obowiązującym do 21 sierpnia 2005 r. w związku z powyższym, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury zakupu przedmiotowego samochodu. Brak homologacji wynikający z obiektywnej niemożliwości jej uzyskania nie skutkuje uznaniem tego pojazdu za samochód osobowy lub inny samochód o ładowności do 500 kg. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, z którego podatnik wywodzi, że ładowność tego samochodu jest wyższa niż określona w powołanych wyżej przepisach, a w szczególności art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r.

W świetle powołanych wyżej przepisów prawa wspólnotowego i krajowego oraz biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia podatku VAT od zakupu samochodu, o którym mowa we wniosku - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, pod warunkiem, że tego typu pojazdy posiadają homologację wskazującą na ładowność.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.